حزین لاهیجی
غزلیات
شمارهٔ ۹۰۱: نمی دانم تو بی پروا نگاه، از دل چه می خواهی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نمی دانم تو بی پروا نگاه، از دل چه می خواهی؟ نثارت کرد جان را، دیگر از بسمل چه می خواهی؟ چه منتها ز تیغ اوست، برگردن، شهیدان را تو ای خون بحل، از دامن قاتل چه می خواهی؟ برون از حیهٔ عقل است، کار قبض و بسط دل شکستی ناخن، از این عقدهٔ مشکل چه می خواهی؟ ز کف سرگشتگی، مشت غبار جسم نگذارد ازین ریگ روان، آسایش منزل چه می خواهی؟ شرارآسا برافشان، بی تامل خردهٔ جان را به این کم فرصتی، از عمر مستعجل چه می خواهی؟ به از دل، جلوه گاهی در دو عالم نیست لیلی را تو ای مجنون صحراگرد، از محمل چه می خواهی؟ چه فهمد جان نابینا، ز دفترهای لاطایل؟ ز اوراق پریشان خود ای جاهل چه می خواهی؟ دل آزاده باید، زاد این ره، بر میان بستن اگر مرد حقی، از عالم باطل چه می خواهی؟ در دلها بود حاجت روای عالمی، امّا در دل گفته اند، از مهره های گل چه می خواهی؟ به جز حسرت که خرمنهاست خاک شوره زاران را ز تخم افشانی دنیای بی حاصل چه می خواهی؟ دل دنیاپرستان، از طمع خالی نمی باشد به عالم، چشم سیر از کاسهٔ سائل چه می خواهی؟ محیط حرص را، سعیت، نیارد مرد میدان شد ز دست و پا زدن در بحر بی ساحل چه می خواهی؟ چو گرگ افتاده ای در پوستین یوسفان تا کی؟ ز جان پاک آگاهان، تو ای غافل چه می خواهی؟ دهان شیرین بود، آلودگی تا با شکر دارد به جز کام هوس، از لذت عاجل چه می خواهی؟ حزین از شعله رخساری ست، بی تابی سپندت را به غیر از سوختن، زین آتشین محفل چه می خواهی؟ حزین لاهیجی