حزین لاهیجی
غزلیات
شمارهٔ ۸۲۹: بر هر زمین که جلوه کنی آسمان کنی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بر هر زمین که جلوه کنی آسمان کنی می زیبدت که ناز به کون و مکان کنی این لطف جلوه ای که ز سرو تو دیده ام بر خاک اگر گذر فکنی پرنیان کنی هر جا گشایی از پی دل زلف پرشکن مرغان سدره را همه بی آشیان کنی مشکین شود غزال نگاهت به یک نظر ای کاش جیب بخت مرا سرمه دان کنی ای عندلیب با تو مرا حقّ صحبت است خواهم که خاک تربت ما گل فشان کنی دزدد به کام خویش زبان، شمع انجمن هر جا که شرح قصّهٔ سوز نهان کنی گردد طراز دامن دشت جنون حزین خونابه ای که از رگ مژگان روان کنی حزین لاهیجی