عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۸۰۱: ای هرشکنی از سر زلف تو جهانی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای هرشکنی از سر زلف تو جهانی وی هر سخنی از لب جان بخش تو جانی نه هیچ فلک دید چو تو بدر منیری نه هیچ چمن یافت چو تو سرو روانی خورشید که بسیار بگشت از همه سویی یک ذره ندیده است ز وصل تو نشانی یک ذره اگر شمع وصال تو بتابد جان بر تو فشانند چو پروانه جهانی زابروی هلالیت که طاق است چو گردون با پشت دو تا مانده هرجا که کمانی چون دایره بی پا و سرم زانکه تو داری از دایرهٔ ماه رخ از نقطه دهانی ارباب یقین ده یک یک ذره گرفتند شکل دهن تنگ تو از روی گمانی حرف کمرت همچو الف هیچ ندارد زیرا که تو را چون الف افتاد میانی مویی ز میان تو کسی می بنداند گرچه بود آن کس به حقیقت همه دانی در عشق تو کار همه عشاق برآمد زیرا که خریدند به صد سود و زیانی چون لاله دلم سوخته تن غرقهٔ خون است تا یافته ام گرد رخت لاله ستانی چون حال من سوخته دل تنگ درآمد از جان رمقی مانده مرا باش زمانی عطار جگر سوخته را بود دل تنگ دل در سر کار تو شد او مانده زمانی عطار نیشابوری