عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۷۶۱: تا تو ز هستی خود زیر و زبر نگردی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا تو ز هستی خود زیر و زبر نگردی در نیستی مطلق مرغی بپر نگردی زین ابر تر چو باران بیرون شو و سفر کن زیرا که بی سفر تو هرگز گهر نگردی این پردهٔ نهادت بر در ز هم که هرگز در پرده ره نیابی تا پرده در نگردی گر با تو خلق عالم آید برون به خصمی گر مرد این حدیثی زنهار برنگردی ور بر تو نیز بارد ذرات هر دو عالم هان تا به دفع کردن گرد سپر نگردی گرچه میان دریا جاوید غرقه گشتی هش دار تا ز دریا یک موی تر نگردی گر عاقل جهانی کس عاقلت نخواند تا تو ز عشق هر دم دیوانه تر نگردی گر تو کبود پوشی همچون فلک درین راه همچون فلک چرا تو دایم به سر نگردی عطار خاک ره شو زیرا که اندرین راه بادت به دست ماند خاک ره ار نگردی عطار نیشابوری