عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۷۴۵: گر کسی یابد درین کو خانهای
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر کسی یابد درین کو خانه ای هر دمش واجب بود شکرانه ای هر که او بویی ندارد زین حدیث هر بن مویش بود بتخانه ای هر که در عقل لجوج خویش ماند زین سخن خواند مرا دیوانه ای هر که اینجا آشنای او نشد باز ماند تا ابد بیگانه ای گر چنین خوابت نبردی از غرور این سخن نشنودیی افسانه ای زن صفت را نیست با این راز کار پر دلی می باید و مردانه ای مرغ این اسرار را در حوصله از دو عالم می بباید دانه ای گر ازین مویی چو شانه ره بری شاخ شاخ آید دلت چون شانه ای گر برانند از دو عالم باک نیست هست زین هر دو برون ویرانه ای زان شرابی کان شراب عاشقانست نیست در هر دو جهان پیمانه ای گر جهان آتش بگیرد پیش و پس نیستم آخر کم از پروانه ای خویش بر آتش زنم پروانه وار یا بسوزم یا شوم فرزانه ای شمع جمعم من که هر دم غیب پاک می دهد عطار را پروانه ای عطار نیشابوری