عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۶۹۵: دلا چون کس نخواهد ماند دایم هم نمانی تو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دلا چون کس نخواهد ماند دایم هم نمانی تو قدم در نه اگر هستی طلب کار معانی تو گرفتم صد هزاران علم در مویی بدانستی چو مرگت سایه اندازد سر مویی چه دانی تو چو کامت بر نمی آید به ناکامی فرو ده تن که در زندان ناکامی نیابی کامرانی تو به چیزی زندگی باید که نبود زین جهان لابد که تا چون زین جهان رفتی بدان زنده بمانی تو وگر زنده به دنیا باشی ای غافل در آن عالم بمانی مرده و هرگز نیابی زندگانی تو اگر تو پر و بال دنیی و عقبی بیندازی خطابت آید از پیشان که هرچ آن جستی آنی تو بلی هر دم پیامت آید از حضرت که ای محرم چو حی لایموتی تو چرا بر خود نخوانی تو چو گشتی زین خطاب آگاه جانت را یقین گردد که سلطان جهان افروز دارالملک جانی تو زهی عطار کز بحر معانی چون مدد داری توانی کرد هر ساعت بسی گوهرفشانی تو عطار نیشابوری