غزل شماره ۶۷۶: ای سراسیمه مه از رخسار تو

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

ای سراسیمه مه از رخسار تو
سرو سر در پیش از رفتار تو

ذره ای است انجم زخورشید رخت
نقطه ای است افلاک از پرگار تو

گل که باشد پیش رخسارت از آنک
عقل کل جزوی است از رخسار تو

پر شکر شد شرق تا غرب جهان
از شکرریز شکر گفتار تو

چشم گردد ذره ذره در دو کون
بر امید ذره ای دیدار تو

گنج پنهانی تو ای جان و جهان
جان شعاع تو جهان آثار تو

چون تو هستی هر زمان در خورد تو
پس که خواهد بود جز تو یار تو

چون کسی را نیست یارا در دو کون
هست هر دم تیزتر بازار تو

صد هزاران جان فروشد هر نفس
کس نیامد واقف اسرار تو

بیش می دانم هزار و صد هزار
از فلک سرگشته تر در کار تو

دم به دم می آفریند آنچه هست
و آفریدن نیست جز اظهار تو

خود نمی استد دمی یک ذره چیز
تا نثار تو شود ایثار تو

هر زمانی صد هزاران عالم است
کان نثار توست انمودار تو

تا ابد هرگز نبیند ذره ای
خواری و غم هر که شد غمخوار تو

زان حسین از دار تو منصور شد
کز هزاران تخت بهتر دار تو

گر همه آفاق عالم پر گل است
زان همه گل خوشترم یک خار تو

صد سپه هرلحظه گر ظاهر شود
برهم اندازم به استظهار تو

می بچربد بر جهانی خوش دلی
در دل من ذره ای تیمار تو

روی گردانید عطار از دو کون
در لحد آورد و در دیوار تو

عالمی در هستی خود مانده اند
زین جهت شد نیست خود عطار تو

عطار نیشابوری