عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۶۴۳: بندگی چیست به فرمان رفتن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بندگی چیست به فرمان رفتن پیش امر از بن دندان رفتن همه دشواری تو از طمع است ترک خود گفتن و آسان رفتن سر فدا کردن و سامان جستن وانگهی بی سر و سامان رفتن قابل امر شدن همچون گوی پس به یک ضربه به پایان رفتن از گران باری خود ترسیدن پس سبکبار به پیشان رفتن در پی شمع شریعت شب و روز همچو پروانه به پیمان رفتن آبرو باش تو در جوی طریق تا توانی تو بیابان رفتن برگ ره ساز که بی برگ رهی در چنین بادیه نتوان رفتن گر تو دنیا همه زندان دیدی فرخت باد ز زندان رفتن ور ندانی تو به جز دنیا هیچ مرده باید به فراوان رفتن تا کی از خواب درآموز آخر یک شب از گنبد گردان رفتن قرن ها شد که نمی آسایند از تو شب خفتن وزیشان رفتن عاشقان راست مسلم نه تو را در ره دوست به مژگان رفتن سر فدا کردن و چون عیاران جان به کف بر در جانان رفتن ترک عطار به گفتن کلی پس درین بادیه ترسان رفتن عطار نیشابوری