عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۶۲۷: نشستی در دل من چونت جویم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نشستی در دل من چونت جویم دلم خون شد مگر در خونت جویم تو با من در درون جان نشسته من از هر دو جهان بیرونت جویم چو فردا گم نخواهی بود جاوید پس آن بهتر بود کاکنونت جویم مرا گویی چو گم گردی مرا جوی چو بی چونی تو آخر چونت جویم چو راهت را نه سر پیداست نه پای نه سر نه پای چون گردونت جویم یقین دانم که در دستم کم آیی اگرچه هر زمان افزونت جویم چو در دستم نمی آیی ز یک وجه از آن هر روز دیگرگونت جویم چو هر دم می کنی صد رنگ ظاهر سزد گر همچو بوقلمونت جویم نیایی ذره ای در دست هرگز اگر هر دم به صد افسونت جویم نمیرم تا ابد گر درد خود را مفرح از لب میگونت جویم چو دریا گشت چشم من ز شوقت چگونه لؤلؤ مکنونت جویم شکر ریز فریدم می نباید شکر از خندهٔ موزونت جویم عطار نیشابوری