عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۶۱۳: من نمیرم زانکه بی جان میزیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
من نمیرم زانکه بی جان می زیم جان نخواهم چون به جانان می زیم در ره عشق تو چون جان زحمت است لاجرم بی زحمت جان می زیم چون بلای خویشتن دیدم وجود از وجود خویش پنهان می زیم در امید و بیم عشقت همچو شمع گاه خندان گاه گریان می زیم همچو غنچه از سر تر دامنی غرق خون سر در گریبان می زیم روز و شب بر خشک کشتی رانده ام گرچه دایم غرق طوفان می زیم از سر زلف تو اندیشم همه گرچه حالی را پریشان می زیم ماه رویا بر امید خلعتم بس برهنه این چنین زان می زیم از بر خود خلعت خاصم فرست زانکه بی تو ژنده خلقان می زیم از برونم پردهٔ اطلس چه سود چون درون پرده عریان می زیم همچو عطار از جهان فارغ شده سر نهاده در بیابان می زیم عطار نیشابوری