عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۶۱۱: چون زلف تاب دهد آن ترک لشکریم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون زلف تاب دهد آن ترک لشکریم هندوی خویش کند هر دم به دلبریم چون زلف کافر او آهنگ دین کندم در حال بند کند در دام کافریم مویی اگر همه خلق در من نگه نکنند مویی تمام بود زان زلف عنبریم ای ساقی از می عشق دلقم بشو و بیا چون دلق زرق من است چند از سیه گریم تا کی ز رد و قبول دردی بیار که من مست ملامتیم رند قلندریم تا کی ز روی و ریا بت ساختن ز هوا زین پس به بتکده ها مرد مقامریم گر دی به صومعه در، مرد خلیل بدم امروز پیش مغان چون گبر آزریم گرچه به صورت تن، از مؤمنان رهم لیکن ز روی یقین گبرم چو بنگریم عطار تا که نهاد در راه فقر قدم کرد آن حقیقت فقر از جان و دل بریم عطار نیشابوری