عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۵۶۸: قصهٔ عشق تو از بر چون کنم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
قصهٔ عشق تو از بر چون کنم وصل را از وعده باور چون کنم جان ندارم، بار جانان چون کشم دل ندارم، قصد دلبر چون کنم حلقهٔ زلف توام چون بند کرد مانده ام چون حلقه بر در چون کنم چون تو خورشیدی و من چون سایه ام خویش را با تو برابر چون کنم گفته ای تو پای سر کن در رهم می ندانم پای از سر چون کنم گفته بودی عزم من کن مردوار برده ام صد بار کیفر چون کنم عزم کردم وصل تو جانم بسوخت مانده ام بی عزم مضطر چون کنم چون ندارد ذره ای وصل تو روی وصل روی تو میسر چون کنم کشتی عمرم به غرقاب اوفتاد مفلسم از صبر لنگر چون کنم چشم بگشادم که بینم روی تو گشت چشمم غرق گوهر چون کنم لب گشادم تا کنم وصف تو شرح نیست آن کار سخنور چون کنم گفته ای بردوز چشم و لب ببند چون نه خشکم ماند و نه تر چون کنم روح می خواهی برای یک شکر آن عوض با این محقر چون کنم گفته ام صد باره ترک روح خویش چون تو هستی روح پرور چون کنم چون به یک دستم همی داری نگاه می زیم از دست دیگر چون کنم هرگز از عطار حرفی نشنوی قصه ای با تو مقرر چون کنم عطار نیشابوری