عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۵۶۳: درین نشیمن خاکی بدین صفت که منم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
درین نشیمن خاکی بدین صفت که منم میان نفس و هوا دست و پای چند زنم هزار بار برآمد مرا که یکباری ز دست چرخ فلک جامه پاره پاره کنم گره چگونه گشایم ز سر خود که ز چرخ هزار گونه گره در فتاده در سخنم ز هر کسی چه شکایت کنم چو می دانم که جرم من ز من است و بلای خویش منم به هیچ روی مرا نیست رستگاری روی که هست دشمن من در میان پیرهنم حساب بر نتوانم گرفت بر خود از آنک به هر حساب که هستم اسیر خویشتنم هزار بار به یک روز عقل را ز صراط به قعر دوزخ نفس و هوا فرو فکنم اگر موافق طبعم ندیم ابلیسم وگر متابع نفسم حریف اهرمنم به گرد بلبل روحم قرار چون گیرد میان خار چو گلزار جان بود وطنم سزد که پیرهن کاغذین کند عطار که شد ز نفس بدآموز پیرهن کفنم عطار نیشابوری