عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۵۳۴: گر از میان آتش دل دم برآورم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر از میان آتش دل دم برآورم زان دم دمار از همه عالم برآورم در بحر نیلی فلک افتد هزار جوش گر یک خروش از دل پر غم برآورم گر ماتم دلم به مراد دلم کشم افلاک را ز جامهٔ ماتم برآورم هر دم ز آتش دل اخگرفشان خویش صد شعله زین فروخته طارم برآورم هر روز صبح را، ز دمم دم فرو شود زیرا که من دمی که زنم دم برآورم چون همدمی نیافتم اندر همه جهان از راز خویش پیش که یک دم برآورم یک دم که پای بستهٔ صد گونه درد نیست دستم نمی دهد که مسلم برآورم چوگان کنم ز آه خود آخر سحرگهی گردون چو گو به حجلهٔ طارم برآورم عطار را چگونه رسانم به کام دل چون من دمی به کام دلم کم برآورم عطار نیشابوری