عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۴۸۲: از می عشق تو چنان مستم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از می عشق تو چنان مستم که ندانم که نیست یا هستم آتش عشق چون درآمد تنگ من ز خود رستم و درو جستم لاجرم هست نیستم، هیچم لاجرم عاقلی نیم، مستم چند گویم ز خود که در ره عشق جرعه ای خوردم و ز خود رستم ننگ من از من است بی من من بر پریدم به دوست پیوستم ساقیا درد درد در ده زود که به یک درد توبه بشکستم باز، خمخانه برگشادم در باز، زنار بر میان بستم هرچه کردم به عمرهای دراز زان همه حسرت است در دستم ترک عطار گفتم و بی او دیده پر خون به گوشه بنشستم عطار نیشابوری