عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۴۲۴: بیچاره دلم که نرگس مستش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیچاره دلم که نرگس مستش صد توبه به یک کرشمه بشکستش از شوق رخش چو مست شد چشمش از من چه عجب اگر شوم مستش دست آویزی شگرف می بینم هفتاد و دو فرقه را خم شستش خورشید که دست برد در خوبی نتواند ریخت آب بر دستش چون ماه که رخش حسن می تازد صد غاشیه کش به دلبری هسش صد جان باید به هر دمم تا من بر فرق کنم نثار پیوستش جانا دل من که مرغ دام توست از دام تو دست کی دهد جستش عقلی که گره گشای خلق آمد سودای رخ تو رخت بربستش عطار به تحفه گر فرستد جان فریاد همی کند که مفرستش عطار نیشابوری