عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۴۱۲: جان ز مشک زلف دلم چون جگر مسوز
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جان ز مشک زلف دلم چون جگر مسوز با من بساز و جانم ازین بیشتر مسوز هر روز تا به شب چو ز عشق تو سوختم هر شب چو شمع زار مرا تا سحر مسوز مرغ توام به دست خودم دانه ای فرست زین بیش در هوای خودم بال و پر مسوز چون آرزوی وصل توام خشک و تر بسوخت در آتش فراق، خودم خشک و تر مسوز چون دل ببردی و جگر من بسوختی با دل بساز و بیش ازینم جگر مسوز یکبارگی چو می بنسوزی مرا تمام هر روزم از فراق به نوعی دگر مسوز جانم که زآرزوی لبت همچو شمع سوخت چون عود بی مشاهدهٔ آن شکر مسوز عطار را اگر نظری بر تو اوفتد این نیست ور بود نظرش در بصر مسوز عطار نیشابوری