عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۴۰۵: عشق تو مرا ستد ز من باز
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عشق تو مرا ستد ز من باز وافگند مرا ز جان و تن باز تا خاص خودم گرفت کلی می نگذارد مرا به من باز بگرفت مرا چنان که مویی نتوان آمد به خویشتن باز آن جامه که از تو جان ما یافت می نتوان کرد از شکن باز روزی ز شکن کنند بازش کز چهرهٔ ما شود کفن باز کی در تو رسد کسی که جاوید در راه تو ماند مرد و زن باز چون در تو نمی توان رسیدن نومید نمی توان شدن باز درد تو رسیدهٔ تمام است من بی تو دریده پیرهن باز چون لاف وصال تو می زنم من چون پرده کنم ازین سخن باز چون می دانم که روز آخر حسرت ماند ز من به تن باز از قرب تو کان وطنگهم بود دل مانده ز نفس راهزن باز عطار از آن وطن فتاده است او را برسان بدان وطن باز عطار نیشابوری