عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۳۶۶: رخت را ماه نایب مینماید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
رخت را ماه نایب می نماید خطت را مشک کاتب می نماید رخت سلطان حسن یک سوار است که دو ابروش حاجب می نماید رخت را صبح صادق کس ندیده است اگرچه صد عجایب می نماید چو در عشق صادق نیست یک تن همیشه صبح کاذب می نماید ندانم تا چو رویت آفتابی مشارق یا مغارب می نماید چو زلفت نیز زناری به صد سال نه رهبان و نه راهب می نماید چه شیوه دارد آخر غمزهٔ تو که خون ریزیش واجب می نماید ز دیوان جهان هر روز صد خونش چنین دانم که راتب می نماید عجب برجی است درج دلستانت که دو رسته کواکب می نماید ز عشقت چون کنم توبه که از عشق نخستین مست تایب می نماید بسی با عشق تو عقلم چخیده است ولی عشق تو غالب می نماید دلم بردی و گفتی دل نگه دار که دل در عشق راغب می نماید چگونه دل نگه دارم ز عشقت که گر دل هست غایب می نماید غم عشقت به جان بخرید عطار که چون شادی مناسب می نماید عطار نیشابوری