عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۳۲۹: هر که را ذرهای وجود بود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر که را ذره ای وجود بود پیش هر ذره در سجود بود نه همه بت ز سیم و زر باشد که بت رهروان وجود بود هر که یک ذره می کند اثبات نفس او گبر یا جهود بود در حقیقت چو جمله یک بودست پس همه بودها نبود بود نقطهٔ آتش است در باطن دود دیدن ازو چه سود بود هر که آن نقطه دید هر دو جهانش محو گشته ز چشم زود بود زانکه دو کون پیش دیدهٔ دل چون سرابی همه نمود بود هر که یک ذره غیر می بیند همچو کوری میان دود بود همچو عطار در فنا می سوز تا دمی گر زنی چو عود بود عطار نیشابوری