عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۲۹۷: آن را که غمت به خویش خواند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن را که غمت به خویش خواند شادی جهان غم تو داند چون سلطنتت به دل درآید از خویشتنش فراستاند ور هیچ نقاب برگشایی یک ذره وجود کس نماند چون نیست شوند در ره هست جان را به کمال دل رساند زان پس نظرت به دست گیری عشق تو قیامتی براند جان را دو جهان تمام باید تا بر سگ کوی تو فشاند چون بگشایی ز پای دل بند جان بند نهاد بگسلاند هر پرده که پیش او درآید از قوت عشق بردراند ساقی محبتش به هر گام ذوق می عشق می چشاند وقت است که جان مست عطار ابلق ز جهان برون جهاند عطار نیشابوری