عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۲۷۱: نه دل چو غمت آمد از خویشتن اندیشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نه دل چو غمت آمد از خویشتن اندیشد نه عقل چو عشق آمد از جان و تن اندیشد چون آتش عشق تو شعله زند اندر دل کم کاستتیی آن کس کز خویشتن اندیشد گر مدعی عشقت در چاه بلا افتد کفر است درین معنی کانجا رسن اندیشد پروانه بر معنی کی محرم شمع افتد گر در همه عمر خود از سوختن اندیشد عاشق که به صد زاری در عشق تو جان بدهد خصمیش کند جانش گر از کفن اندیشد عاشق همه رسوا به در انجمن عالم کانجام نگیرد ره گر ز انجمن اندیشد جانا چو دلم خستی راه سخنم بستی عطار به صد مستی تا کی سخن اندیشد عطار نیشابوری