عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۱۹۷: از کمان ابروش چون تیر مژگان بگذرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از کمان ابروش چون تیر مژگان بگذرد بر دل آید چون ز دل بگذشت از جان بگذرد راست اندازی چشمش بین که گر خواهد به حکم ناوک مژگان او بر موی مژگان بگذرد باد وقتی آب را همچون زره داند نمود کز نخست آید بر آن زلف زره سان بگذرد در زمان آزاد گردد سرو از بالای خویش گر به پیش قد آن سرو خرامان بگذرد ماه رویا آفتاب از شرم تو پنهان شود گر ز رویت سایه بر خورشید رخشان بگذرد با توام خون نیزه گردان نیست، دور از روی تو نیزه بالا خون ز بالای سرم زان بگذرد تو ز آه من چو گردون فارغ و از هجر تو آه خون آلودم از گردون گردان بگذرد در دل عطار از عشقت چنان آتش فتاد کز تف او آتش از بالای کیوان بگذرد عطار نیشابوری