عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۱۲۹: تا گل از ابر آب حیوان یافت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا گل از ابر آب حیوان یافت گرد خود صد هزار دستان یافت زره ابر گشت پیکان باز جوشن آب زخم پیکان یافت گل خندان چو برفکند نقاب ابر را زار زار گریان یافت چون صبا چاک کرد دامن گل نافهٔ مشک در گریبان یافت ای نگاری که هر که دید رخت از رخ جانفزای تو جان یافت به دل و جان تو را که جان و دلی هر که فرمان ببرد فرمان یافت می گلرنگ خور به موسم گل که گل تازه روی باران یافت می خور و شاد زی که خوشتر ازین یک نفس در دو کون نتوان یافت می به عطار ده به سرخی لعل که زمی جان چو در درخشان یافت عطار نیشابوری