عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۱۲۵: درد دل من از حد و اندازه درگذشت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
درد دل من از حد و اندازه درگذشت از بس که اشک ریختم آبم ز سر گذشت پایم ز دست واقعه در قیر غم گرفت کارم ز جور حادثه از دست درگذشت بر روی من چو بر جگر من نماند آب بس سیل های خون که ز خون جگر گذشت هر شب ز جور چرخ بلایی دگر رسید هر دم ز روز عمر به دردی دگر گذشت خواب و خورم نماند و گر قصه گویمت زان غصه ها که بر من بی خواب و خور گذشت اشکم به قعر سینهٔ ماهی فرو رسید آهم از روی آینهٔ ماه درگذشت در بر گرفت جان مرا تیر غم چنانک پیکان به جان رسید وز جان تا به بر گذشت بر جان من که رنج و بلایی ندیده بود چندین بلا و رنج ز دردم بدر گذشت بر عمر من اجل چو سحرگاه شام خورد زان شام آفتاب من اندر سحر گذشت عطار چون که سایهٔ عزت بر او نماند چون سایه ای ز خواری خود در به در گذشت عطار نیشابوری