عطار نیشابوری
غزلیات
غزل شماره ۵۱: مفشان سر زلف خویش سرمست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مفشان سر زلف خویش سرمست دستی بر نه که رفتم از دست دریاب مرا که طاقتم نیست انصاف بده که جای آن هست تا نرگس مست تو بدیدم از نرگس مست تو شدم مست ای ساقی ماه روی برخیز کان آتش تیز توبه بنشست در ده می کهنه ای مسلمان کین کافر کهنه توبه بشکست در بتکده رفت و دست بگشاد زنار چهار گوشه بربست دردی بستد بخورد و بفتاد وز ننگ وجود خویشتن رست عطار درو نظاره می کرد تا زین قفس فنا برون جست عطار نیشابوری