رضاقلی هدایت
روضه اول | در نگارش احوال مشایخ و عارفان
امین بلیانی قُدِّسَ سِرُّه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شیخ امین الدین محمد بن شیخ علی بن شیخ ضیاءالدین مسعود. مولد و منشأ آن جناب بلیان و آن از مضافات کازرون شیراز است. اجداد عظامش از علمای راه بین و عرفای با یقین. خود در خدمت شیخ اوحدالدین عبداللّه بن ضیاءالدین مسعود- که از فرزندگان شیخ ابوعلی دقاق است- به مراتب عالیه رسیده و پس از وی پیشوای مردمان گردیده. غرض، شیخی بزرگوار و از عرفای کبار است. در سنۀ 745 رحلت نموده. این چند رباعی از ایشان نوشته می شود. گویند رباعی آخری رادر دامن خرقۀ خود نوشته بوده است: رباعی آنان که فلک ز نور دهر آرایند تا ظن نبری که باز نایند آیند از دامن آفتاب تا جیب زمین رسمی است که تا خدا نمیرد زایند ٭٭٭ من خار غمت به مردم دیده کشم جور و ستمت با دل غمدیده کشم وانگه که بمیرم رقم بندگیت بر ذرّۀ استخوان پوسیده کشم ٭٭٭ ای دل پس زنجیر، چو دیوانه نشین در دامن درد خویش مردانه نشین زآمد شدن بیهده خود را پی کن معشوق چو خانگی است در خانه نشین رضاقلی هدایت