رضاقلی هدایت
روضه اول | در نگارش احوال مشایخ و عارفان
بخش ۱۶۱ - ناظر کازرونی علیه الرحمة
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اسم شریفش میرزا عبدالحسین و در شیراز سکونت داشتند. علوم صوری و معنوی حاصل کرده بود و عمر شریف خود را به ریاضات و عبادات شرعیه مصروف می نمود. پیر طریقت و ارشاد وی جناب مولانا عبدالرحیم بن یوسف الدماوندی است که از اکابر علما و عرفا و ازمشایخ سلسلهٔ علّیهٔ نوربخشیه بوده و جناب میرزا از متأخّران این طایفه است. شیخ محمد اسماعیل بن شیخ عبدالغنی شیرازی ارادت به او داشته. رسالات نیکو دارد و این چند بیت تیمّناً و تبرّکاً از اونوشته شد: من ندانستم از اول که چنین کاری هست پایِ رفتن نه و بر دوش گران باری هست ٭٭٭ مفتی بهانه جوست پی قتل عاشقان بهتر ز عشقِ ما به جمالت بهانه نیست رباعی صورت گر پرده ای که اندر نظر است در گردش خامه اش صور معتبر است منگر تو به صورت و به معنی بنگر هر صورتِ آن معنی ای جلوه گر است ٭٭٭ یک چند چو ممسکان فشردم رهِ حلق یک چند چو مفلسان زدم وصله به دلق نگشود ز کاردل به این ها گرهی بستم کمری تنگ پیِ خدمت خلق رضاقلی هدایت