رضاقلی هدایت
روضه اول | در نگارش احوال مشایخ و عارفان
بخش ۱۴۲ - مرشدی زوارهای
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اسمش مولانا محمد، اصلش از قصبهٔ زَواره و آن از مضافات اردستان از بلوکات اصفهان. از سالکان مسالک حقیقت و مالکان ممالک طریقت، و برادر مولانا سپهری زواره ای است. در سنهٔ ۱۰۳۰ وفات یافت. این رباعیات از اوست: نقش خم ابروی ترا در محراب عکسِ لبِ میگون ترا در میِ ناب زاهد چو بدید بی خود آمد به سجود می خواره چو یافت مست گردید و خراب ٭٭٭ در مذهب عشق علم و دانش رندی است دانشمندی مایهٔ هر خرسندی است یک چهره ز روی عجز بر خاکِ نیاز بهتر ز هزار گونه دانشمندی است ٭٭٭ من دل به غم تو بسته دارم ای دوست دردِ تو به جان خسته دارم ای دوست گفتی به دل شکسته ما نزدیکیم من نیز دلی شکسته دارم ای دوست ٭٭٭ ما نفس خسیس را ملامت کردیم در بقعهٔ نیستی اقامت کردیم از نیک و بد زمانه یک سو رفتیم وز خلق کناره تا قیامت کردیم ٭٭٭ گاهی ز لب تو همچو می در جوشم وز چشم تو گه چو می کشان مدهوشم در ذکر توام اگر دمی گویایم در فکر توام گر نفسی خاموشم رضاقلی هدایت