رضاقلی هدایت
روضه اول | در نگارش احوال مشایخ و عارفان
بخش ۸۷ - شکیب شیرازی رحمة اللّه علیه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نامش مولانا محمد علی. چون پدرش شمشیرساز و کاردگر بوده. به محمدعلی سکاکی شهرت نموده. تحصیل علوم معقول در خدمت علامه مسیحایی فسایی کرده و در جوانی جامع علوم آمده مدرس مدارس گردید و به خدمت جمعی از ارباب باطن رسید. غالباً طریقهٔ سلسلهٔ علیّهٔ ذهبیه کبرویه داشت و متلبس به لباس فقر بوده. بالاخره در استیلای افاغنه در شیراز زخمی منکر یافت و دیرگاهی در خون طپان و به کلمهٔ طیبه رطب اللسان بود. عاقبت ذکرش به مذکور انجامید. مثنوی در فتوحات شاه سلطان حسین صفوی منظوم کرده. شصت سال عمر یافته. این چند بیت از اوست: مِنْاشعاره دو عالم را جزای قاتل من ده خدای من که بس باشد همین ذوق شهادت خون بهای من چو نفی نفی اثبات است از کشتن نمی ترسم بقای من چوشمع کشته باشد در فنای من گذشتن از شراب دهر نبود پیش من مشکل کز آب هفت دریا تر نگردد پشتِ پای من بدن مصروهوا فرعون و هامان نفس و من موسی خیال وهم ها سحر و دلیلِ من عصایِ من چونور و سایه می خواهد دلم تا متصل باشد سرمن در کنار او، سرِ او در کنارِ من رضاقلی هدایت