رضاقلی هدایت
روضه اول | در نگارش احوال مشایخ و عارفان
بخش ۸۵ - شمس الدین کرمانی علیه الرّحمة
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن جناب از عارفین کامل و محققین واصل و به شمس الدین طغان مشهور است. شیخی صاحب کمال و فصیحی شیرین مقال. فاضلی گرانمایه و عالمی بلندپایه. از اوست: مِنْغزلیاته ای جانِ جانِ جان ها جان را به لطف جان ده آنی که آن آنی دل را به رحمت آن ده درد کمم فزون کن جانم ز عشق خون کن هجرم ز دل برون کن در وصل خود امان ده تو مالک جهانی مولای انس و جانی ما را ز بی نشانی از خود به خود نشان ده رباعی در میکدهٔ عشق شرابی دگر است در شرع محبت احتسابی دگر است مستان تو فارغند از روز حساب زین طایفه در حشر حسابی دگر است ٭٭٭ می خورده ز خانقاه می باید رفت بی توشه و برگ راه می باید رفت آلودهٔ صد گناه می باید مرد شرمنده و روسیاه می باید رفت ٭٭٭ هر نقش که بر تختهٔ هستی پیداست آن صورت آن کس است کان نقش آراست دریای کهن چو برزند موجی نو موجش خوانند و در حقیقت دریاست ٭٭٭ از واعظ شهر کی مرا عار شود با کفر من اسلام کجا یار شود گر حبل متین به گردنم درفکنند بیم است ز کفر من که زنّار شود رضاقلی هدایت