کتابخانه دیجیتال

فضولی بغدادی

فضولی بغدادیدیوان اشعار | فضولیغزل ها

500

شمارهٔ ۱: باسمک اللهم یا فتاح ابواب المنا
شمارهٔ ۲: ای ذکر ذوق بخش تو زیب زبان ما
شمارهٔ ۳: ای بسته دانش تو زبان سوآل ما
شمارهٔ ۴: زهی فیض وجود از پرتو ذات تو عالم را
شمارهٔ ۵: بکه نسبت کنم آن سرو صنوبر قد را
شمارهٔ ۶: مکش بر دیده ای خورشید خاک آن کف پا را
شمارهٔ ۷: چو از غم کنم چاک پیراهنم را
شمارهٔ ۸: ز ضعف تاب تردد دگر نماند مرا
شمارهٔ ۹: چه گونه فاش نگردد غم نهانی ما
شمارهٔ ۱۰: بخاک ره کشیدم صورت جسم نزارم را
شمارهٔ ۱۱: نهان می سوخت چون شمع آتش دل رشته جان را
شمارهٔ ۱۲: با خود ای جان در غمش همدم نمی خواهم ترا
شمارهٔ ۱۳: شنیده صبحدم از جور گل افغان بلبل را
شمارهٔ ۱۴: چنان بنهفته ضعف تن مرا لطف بدن او را
شمارهٔ ۱۵: عشقت از دایره عقل برون کرد مرا
شمارهٔ ۱۶: عشق حیران بتان سیمبر دارد مرا
شمارهٔ ۱۷: ساقیا می ده که حرفی ز آن دهان گویم ترا
شمارهٔ ۱۸: خاک در تو کحل بصر کرده ایم ما
شمارهٔ ۱۹: بهار آمد صدایی بر نمی آید ز بلبلها
شمارهٔ ۲۰: روزی که پیش خویش نبینم حبیب را
شمارهٔ ۲۱: تحیر بست در شرح غم عشقت زبانم را
شمارهٔ ۲۲: ز آتشین رویی جدا می افکند دوران مرا
شمارهٔ ۲۳: از زبانت می رسد هر لحظه آزاری مرا
شمارهٔ ۲۴: کرد عشق ای خون دل در کوی او رسوا مرا
شمارهٔ ۲۵: دل ز من مستان نمی خواهم که غم باشد ترا
شمارهٔ ۲۶: شبی آمد بخوابم یار و برد از دیده خوابم را
شمارهٔ ۲۷: بستی گره از بهر جفا زلف دو تا را
شمارهٔ ۲۸: نی دل و دین ماند نه صبر و شکیبایی مرا
شمارهٔ ۲۹: من بغم خو کرده ام جز غم نمی باید مرا
شمارهٔ ۳۰: نم نماند از تاب خورشید رخت در خاک ما
شمارهٔ ۳۱: گر سر کویت شود مدفن پس از مردن مرا
شمارهٔ ۳۲: بدل از گلعذاری خار خاری کرده ام پیدا
شمارهٔ ۳۳: تا بوده ایم همدم غم بوده ایم ما
شمارهٔ ۳۴: نشان تیر آهم گشته ای آسمان شبها
شمارهٔ ۳۵: نه از عارست گر آن مه نیارد بر زبان ما را
شمارهٔ ۳۶: از آنرو دوست می دارم خط رخسار خوبان را
شمارهٔ ۳۷: ای آنکه آفت دل و جان و تنی مرا
شمارهٔ ۳۸: گلرخا، نوش لبا، سیم برا، سرو قدا
شمارهٔ ۳۹: گر نباشد قید آن گیسوی خم بر خم مرا
شمارهٔ ۴۰: هیچ گه بر حال من رحمی نمی آید ترا
شمارهٔ ۴۱: چون شمع سوخت آتش محنت تن مرا
شمارهٔ ۴۲: این که در سر هوس آن قد رعناست مرا
شمارهٔ ۴۳: چشم بگشادم ببالایت بلا دیدم ترا
شمارهٔ ۴۴: سویم شب هجران گذری نیست کسی را
شمارهٔ ۴۵: بر باد مده سلسله مشک فشان را
شمارهٔ ۴۶: رسم زهد و شیوه تقوی نمی دانیم ما
شمارهٔ ۴۷: نهفتن در دل و جان درد و داغ آن پری وش را
شمارهٔ ۴۸: عشق مضمون خط لوح جبین است مرا
شمارهٔ ۴۹: هست می گویند خالی آن غدار آل را
شمارهٔ ۵۰: شد بدیدار تو روشن دیده خونبار ما
شمارهٔ ۵۱: باز خونبارست مژگانم نمی دانم چرا
شمارهٔ ۵۲: درد رسوایی نخواهد داشت درمان ای طبیب
شمارهٔ ۵۳: غمت در سینه ام جا کرد چون بیرون شود یارب
شمارهٔ ۵۴: مرا ای شمع میل گریه شد در هجر یار امشب
شمارهٔ ۵۵: گر گریزم دم بدم بر آتش دل دیده آب
شمارهٔ ۵۶: نیست تا صبح بجز فکر تو کارم همه شب
شمارهٔ ۵۷: تندست یار و بی سببی می کند غضب
شمارهٔ ۵۸: ای همه دم بزم تو جای رقیب
شمارهٔ ۵۹: کی توانم رست در کویت ز غوغای رقیب
شمارهٔ ۶۰: قرآن صفات جاه و جلال محمد است
شمارهٔ ۶۱: جانم در آن آرزوی وصال محمد است
شمارهٔ ۶۲: ماه من نخل قدت سرو خرامان منست
شمارهٔ ۶۳: بهر صید آن ترک بدخو بر سمند کین نشست
شمارهٔ ۶۴: صیقل آیینه دلها نم چشم ترست
شمارهٔ ۶۵: عمر دراز من که پریشان گذشته است
شمارهٔ ۶۶: ای دل بسی ز محنت هجران نمانده است
شمارهٔ ۶۷: پیش عاقل قصه درد من و مجنون یکیست
شمارهٔ ۶۸: زلال فیض بقا رشحه ز جام منست
شمارهٔ ۶۹: سرو را همچو قدت شیوه رعنایی نیست
شمارهٔ ۷۰: مه دلاک من آیینه اهل نظر است
شمارهٔ ۷۱: خورشید بسی خاک نشین شد بهوایت
شمارهٔ ۷۲: باغبان لطف قد آن سرو در شمشاد نیست
شمارهٔ ۷۳: تن که از تیر تو چون زنجیر روزن روزنست
شمارهٔ ۷۴: در هجر یار حال دل زار مشکل است
شمارهٔ ۷۵: مه من شام غمت را سحری پیدا نیست
شمارهٔ ۷۶: ای طربخانه دل خلوت سلطان غمت
شمارهٔ ۷۷: هر زمان حال من از عشق تو دیگرگون است
شمارهٔ ۷۸: شده ام بسته گیسوی شکن پر شکنت
شمارهٔ ۷۹: بتی که شیوه خوبی به از تو داند نیست
شمارهٔ ۸۰: گل بباغ آمد ولی از عمر خود کامی نیافت
شمارهٔ ۸۱: گر نقابی نبود مهر رخش را غم نیست
شمارهٔ ۸۲: بگل خطت چو نقابی ز مشک ناب انداخت
شمارهٔ ۸۳: از جان بدود دل غم خالت برون نرفت
شمارهٔ ۸۴: برگ گل کز هر طرف آرایش دستار تست
شمارهٔ ۸۵: آزمودم عشق خوبان را بلایی بوده است
شمارهٔ ۸۶: ازان درین چمنم میل گلعذاری نیست
شمارهٔ ۸۷: غیر ناکامی ز محبوبان مرا مطلوب نیست
شمارهٔ ۸۸: سایه ات را متصل ذوق وصالت حاصل است
شمارهٔ ۸۹: دل الفت تمام بآن خاک در گرفت
شمارهٔ ۹۰: هوای خاک درت باز در سر افتادست
شمارهٔ ۹۱: بر جان ما جفای نکویان ز حد گذشت
شمارهٔ ۹۲: در دل لاله غمت آتش سودا انداخت
شمارهٔ ۹۳: کم التفاتی خوبان بعاشقان ستم است
شمارهٔ ۹۴: هست با خلعت گلگون قدت ای حور سرشت
شمارهٔ ۹۵: تا غایبی تو مجلس ما را حضور نیست
شمارهٔ ۹۶: سنگ بیداد بتان آیینه دل را شکست
شمارهٔ ۹۷: ذوق وصلت یافت دل از ساقی و ساغر گذشت
شمارهٔ ۹۸: نی همین صد روزن از تیر تو بر جسم من است
شمارهٔ ۹۹: بحال زار من آن ماه را نگاهی نیست
شمارهٔ ۱۰۰: من نگویم چون قدت سروی ز بستان برنخاست
شمارهٔ ۱۰۱: ناله زاری که در دلها اثر دارد کجاست
شمارهٔ ۱۰۲: عاشقی رونق ز اطوار من حیران گرفت
شمارهٔ ۱۰۳: نه همین قد من از بار غم دور خم است
شمارهٔ ۱۰۴: در غمت کارم بچشم اشکبار افتاده است
شمارهٔ ۱۰۵: بی لبت قطع نظر کرده ام از آب حیات
شمارهٔ ۱۰۶: بدو گیسو مه روی تو نچندان عجب است
شمارهٔ ۱۰۷: هجوم سیل سرشکم ز دل اثر نگذاشت
شمارهٔ ۱۰۸: امید بود که خواهد جفای یارم کشت
شمارهٔ ۱۰۹: بهترین سیرها سیر بیابان فناست
شمارهٔ ۱۱۰: جانی که هست رسته ز آزار او کجاست
شمارهٔ ۱۱۱: ما را بلای عشق تو عمریست آشناست
شمارهٔ ۱۱۲: هر کرا هست دلی سیمبری خواهد داشت
شمارهٔ ۱۱۳: ملولم از تو نمی پرسیم که حال تو چیست
شمارهٔ ۱۱۴: در عشق شهرتم سبب اشتهار تست
شمارهٔ ۱۱۵: هست ما را زندگی از جوهر شمشیر دوست
شمارهٔ ۱۱۶: دل دامن هوای تو محکم گرفته است
شمارهٔ ۱۱۷: اگر رسوا شدم رسواییم را شد فغان باعث
شمارهٔ ۱۱۸: با عارض تو شمع کشیدی زبان بحث
شمارهٔ ۱۱۹: حقه لعل لبش صد درد دارد در علاج
شمارهٔ ۱۲۰: ای مرضهای معاصی ز تو محتاج علاج
شمارهٔ ۱۲۱: کرد درد غیر را دلبر علاج
شمارهٔ ۱۲۲: عکس لبت نمود دلم کرد خون قدح
شمارهٔ ۱۲۳: مرا هر گه که پندی می دهد با چشم تر ناصح
شمارهٔ ۱۲۴: تنگ آمده بجلوه آهم فضای چرخ
شمارهٔ ۱۲۵: چند منعم کنی از عشق جوانان ای شیخ
شمارهٔ ۱۲۶: کسی در عاشقی از سوی پنهانم خبر دارد
شمارهٔ ۱۲۷: گره از کار من جز نالهای زار نگشاید
شمارهٔ ۱۲۸: با تو وصلم شب نوروز میسر شده بود
شمارهٔ ۱۲۹: نیست چشم من کزو اشک جگرگون می چکد
شمارهٔ ۱۳۰: برخسارت دمی دل دیده خونبار نگشاید
شمارهٔ ۱۳۱: خوش آن که در نظرم عارض نکوی تو باشد
شمارهٔ ۱۳۲: بر گلویم تیغ ترک تند خوی من رسید
شمارهٔ ۱۳۳: ز من آن مغبچه ترک دل و دین می خواهد
شمارهٔ ۱۳۴: بخاک پای تو تا ترک سر نخواهم کرد
شمارهٔ ۱۳۵: بحالم التفات آن ماه رو بسیار کم دارد
شمارهٔ ۱۳۶: یار ما را به ازین زار و حزین می خواهد
شمارهٔ ۱۳۷: عکس قد او آینه بربود خطا کرد
شمارهٔ ۱۳۸: ندانستم که آن ماه آن چنین راه ستم گیرد
شمارهٔ ۱۳۹: طمع جور دلم زان بت بدخو دارد
شمارهٔ ۱۴۰: خوب می دانم وفا از خود جفا از یار خود
شمارهٔ ۱۴۱: چو مشاطه بدست آن چین زلف خم بخم گیرد
شمارهٔ ۱۴۲: چه عجب گر بدل از تیغ تو بیداد رسد
شمارهٔ ۱۴۳: من که باشم که مرا کوی تو مسکن باشد
شمارهٔ ۱۴۴: درین محنت سرا آن به که عاقل خانه کم گیرد
شمارهٔ ۱۴۵: ملک را گر نظر بر قد آن سرو روان افتد
شمارهٔ ۱۴۶: محتاج وصال تو که باشد که نباشد
شمارهٔ ۱۴۷: شب هجران خیالت شمع محنت خانه من شد
شمارهٔ ۱۴۸: نه حبابست که پیدا ز سرشک ما شد
شمارهٔ ۱۴۹: چو بهر زینت آن گلچهره در آیینه می بیند
شمارهٔ ۱۵۰: خدا ز سرو قد او مرا جدا نکند
شمارهٔ ۱۵۱: هر دم از شوق لب لعلت دلم خون می شود
شمارهٔ ۱۵۲: هر پری چهره که دوران بجهان می آرد
شمارهٔ ۱۵۳: پری رخان بجفا قصد جان ما مکنید
شمارهٔ ۱۵۴: ای که گویی که دلت خون نشود چون نشود
شمارهٔ ۱۵۵: بخت بد بی اختیار از کوی یارم می برد
شمارهٔ ۱۵۶: در دل باختلاط کسانم هوس نماند
شمارهٔ ۱۵۷: بر آسمانم آه ز ظلم بتان رسید
شمارهٔ ۱۵۸: کلکی که صورت من و آن دلربا کشید
شمارهٔ ۱۵۹: نکویی گرد بادست این که بر من خاک می بارد
شمارهٔ ۱۶۰: هر دم از تیر توام بر سینه صد روزن بود
شمارهٔ ۱۶۱: ز رنگ اشک دانستم که بی لعلش جگر خون شد
شمارهٔ ۱۶۲: ببزم او سخن از درد من نمی گذرد
شمارهٔ ۱۶۳: تا باد پرده از رخ آن سیمبر فکند
شمارهٔ ۱۶۴: جان بیرون رفته را بویت بتن می آورد
شمارهٔ ۱۶۵: دوشم انیس خلوت گرمابه یار شد
شمارهٔ ۱۶۶: نشاطم می کشد چون از تنم پیکان برون آید
شمارهٔ ۱۶۷: ز سروت سایه کر بر من اندوهگین افتد
شمارهٔ ۱۶۸: در آینه چو عکسم بر صورتم نظر کرد
شمارهٔ ۱۶۹: دل که از نرگس او چشم نگاهی دارد
شمارهٔ ۱۷۰: هر که چراغی ز برق آه ندارد
شمارهٔ ۱۷۱: ماه من کز لعل لب کامی بهر ناکام داد
شمارهٔ ۱۷۲: طعنه اغیار بهر یار می باید کشید
شمارهٔ ۱۷۳: یار از عاشق نمی باید که پروا شود
شمارهٔ ۱۷۴: تا مرا سودای شمع عارضت در سر نبود
شمارهٔ ۱۷۵: گاه لطفی می نماید گه جفایی می کند
شمارهٔ ۱۷۶: آمد صبا وزان گل نورس خبر نداد
شمارهٔ ۱۷۷: کار من در عاشقی جز با غم یاری نماند
شمارهٔ ۱۷۸: دل درون سینه دردت را بجان می پرورد
شمارهٔ ۱۷۹: گر بند بند ما چو نی از هم جدا کنند
شمارهٔ ۱۸۰: بی وجه نمی گریم گریه سببی دارد
شمارهٔ ۱۸۱: حبیب درد دلم را دوا نخواهد کرد
شمارهٔ ۱۸۲: دل اغیار بر من از غم جانانه می سوزد
شمارهٔ ۱۸۳: لطیفست آن پری آن به که از مردم نهان آید
شمارهٔ ۱۸۴: خوش آنکه غم سیمبری داشته باشد
شمارهٔ ۱۸۵: گفتمش دل ز غمت زار و حزین می باید
شمارهٔ ۱۸۶: می کنم اظهار غم ساقی شرابم می دهد
شمارهٔ ۱۸۷: نظر بازی که حیران رخ آن سیمتن باشد
شمارهٔ ۱۸۸: رنجیدم از دل خواهمش زلف ستمکاری برد
شمارهٔ ۱۸۹: چو پاره پاره دل از دیده ترم افتد
شمارهٔ ۱۹۰: ناله گره از رشته کارم نگشاید
شمارهٔ ۱۹۱: گر فلک با تیغ کین بر سینه ام چاک افکند
شمارهٔ ۱۹۲: نه تنها جان من دردی ز گل رخساره دارد
شمارهٔ ۱۹۳: دل که سوزان بود خندان از رخ آن ماه شد
شمارهٔ ۱۹۴: دل اسیر خم گیسوی تو شد
شمارهٔ ۱۹۵: بخاک بنده رحم ای دلربا از تو نمی آید
شمارهٔ ۱۹۶: جای ما کوی تو خواهد بود تا خواهیم بود
شمارهٔ ۱۹۷: سر مکش از من که از من درد سر خواهی کشید
شمارهٔ ۱۹۸: بدرد و محنت بسیار ما را یار می داند
شمارهٔ ۱۹۹: بی تو ای عمر مرا صحبت جان نیست لذیذ
شمارهٔ ۲۰۰: ای مرا هر لحظه در عشق تو بازار دگر
شمارهٔ ۲۰۱: یار خواهی دلا ز جان بگذر
شمارهٔ ۲۰۲: می کشد زارم ببازی هر زمان طفلی دگر
شمارهٔ ۲۰۳: خواهم چو سایه افتم دنبال آن سمنبر
شمارهٔ ۲۰۴: می دهد زاهد به ما هر لحظه آزار دگر
شمارهٔ ۲۰۵: ای جمالت ز گل گلشن جان رعناتر
شمارهٔ ۲۰۶: سوخت دل صد قطره خون در چشم تر دارد هنوز
شمارهٔ ۲۰۷: خاک شد جسم و غمت مونس جانست هنوز
شمارهٔ ۲۰۸: دلم از عشق تو رسوای جهانست امروز
شمارهٔ ۲۰۹: دلا بمهر رخش دیده پر آب انداز
شمارهٔ ۲۱۰: دل اسیر لعل آن گلبرگ خندانست باز
شمارهٔ ۲۱۱: شمع بزم بهجتم مهر مه روی تو بس
شمارهٔ ۲۱۲: غمت روز تنهاییم یار بس
شمارهٔ ۲۱۳: چیده ایم از اختلاط خلق دامان هوس
شمارهٔ ۲۱۴: نه من مقید آن سرو گلعذارم و بس
شمارهٔ ۲۱۵: ز عشقت ناله زاری که من دارم ندارد کس
شمارهٔ ۲۱۶: یارب بحق حرمت رندان درد نوش
شمارهٔ ۲۱۷: پیش تو گل از شرم سرانداخته در پیش
شمارهٔ ۲۱۸: مرا دل ترک داد و کرد میل آن مه دلکش
شمارهٔ ۲۱۹: چه دعوی می کنی ای غنچه با لعل گهربارش
شمارهٔ ۲۲۰: جدا بودن ز یار و سوختن با داغ هجرانش
شمارهٔ ۲۲۱: بکویش می روم بهر تماشای مه رویش
شمارهٔ ۲۲۲: لاف زد پیش رخت گلبن ز گلبرگ ترش
شمارهٔ ۲۲۳: نیست غیر از حیرتم کاری جدا از یار خویش
شمارهٔ ۲۲۴: روی می تابد ز من گر ماه تابان گویمش
شمارهٔ ۲۲۵: زهی جفای تو بر من دلیل رحمت خاص
شمارهٔ ۲۲۶: ز جهان گردی ما دیدن یاریست غرض
شمارهٔ ۲۲۷: گرد گلت کشید ز عنبر حصار خط
شمارهٔ ۲۲۸: برندان از جهنم می دهد دایم خبر واعظ
شمارهٔ ۲۲۹: سر می کند همیشه فدا بهر یار شمع
شمارهٔ ۲۳۰: گر نه در دل مهر آن روی چو مه دارد چراغ
شمارهٔ ۲۳۱: گشت محرم در حریم وصل جانانم چراغ
شمارهٔ ۲۳۲: بخود نگذاشتم دامان آن چابک سوار از کف
شمارهٔ ۲۳۳: قد کشیدی دیده ام تیر بلا را شد هدف
شمارهٔ ۲۳۴: گر ترا هست دلا در ره غم میل رفیق
شمارهٔ ۲۳۵: باغ حسن از گل رخسار تو دارد رونق
شمارهٔ ۲۳۶: در ره عشق بتانست رفیقم توفیق
شمارهٔ ۲۳۷: یارست فارغ از من و من بی قرار عشق
شمارهٔ ۲۳۸: بود درد دل از سودای عشقت حاصل عاشق
شمارهٔ ۲۳۹: ما را ز وصل دوست جدا می کند فلک
شمارهٔ ۲۴۰: کرد از خون جگر چرخ تنم را نمناک
شمارهٔ ۲۴۱: ای از تو بی دلان را درمان درد حاصل
شمارهٔ ۲۴۲: نچندانست مرا در غم هجران تو حال
شمارهٔ ۲۴۳: ز حد گذشت بدور تو بی قراری دل
شمارهٔ ۲۴۴: ای دل از دیده فزون دیده ز دل سوی تو مایل
شمارهٔ ۲۴۵: متصل دارد سر سودای ابروی تو دل
شمارهٔ ۲۴۶: بطرف طره دستار زیبی بست یار از گل
شمارهٔ ۲۴۷: شب عیدست چندانی امان ای عمر مستعجل
شمارهٔ ۲۴۸: مه من از تو غم بی حساب دارد دل
شمارهٔ ۲۴۹: زبان مرغ می داند مگر گل
شمارهٔ ۲۵۰: تا خط سبز تو پیدا شده بر عارض آل
شمارهٔ ۲۵۱: ناوکت پیراهنی پوشاند از خون بر تنم
شمارهٔ ۲۵۲: ندیده کام دل از کوی آن سیمین بدن رفتم
شمارهٔ ۲۵۳: من که بی لاله رخی ساکن گلخن شده ام
شمارهٔ ۲۵۴: منم که بی تو گرفتار صد بلا شده ام
شمارهٔ ۲۵۵: بسی بی داد در عشق از بتان سیمتن دیدم
شمارهٔ ۲۵۶: نفسی نیست تمنای تو بیرون ز سرم
شمارهٔ ۲۵۷: بسی تاب از غم آن گیسوان پرشکن دیدم
شمارهٔ ۲۵۸: نه مژگانست کز خونابه دل لاله گون کردم
شمارهٔ ۲۵۹: نه از تیری که بر دل می زنی چندین فغان دارم
شمارهٔ ۲۶۰: اگر میرم نخواهد کم شد آب چشم نمناکم
شمارهٔ ۲۶۱: نه آنچنان شده محو خیال آن دهنم
شمارهٔ ۲۶۲: در هستی بقفل نیستی بر خود چنان بستم
شمارهٔ ۲۶۳: بعزم طوف خاک درگهت از دیده پا کردم
شمارهٔ ۲۶۴: رحم بر زاری من یار ندارد چه کنم
شمارهٔ ۲۶۵: جان را بلعل چون شکرت تا سپرده ام
شمارهٔ ۲۶۶: چنان در دوستی دل بسته آن قد دلجویم
شمارهٔ ۲۶۷: بدل مهر تو کردم نقش و چشم از غیر بر بستم
شمارهٔ ۲۶۸: بیک جام لبالب آنچنان کن ساقیا مستم
شمارهٔ ۲۶۹: گه جولان غبار انگیز از آن شد رخش جانانم
شمارهٔ ۲۷۰: درون خانه چشم آن صنم را تا در آوردم
شمارهٔ ۲۷۱: بنایی از حباب اشک چشم خون فشان کردم
شمارهٔ ۲۷۲: بی خط سبزت شبی هر جا که منزل داشتم
شمارهٔ ۲۷۳: عمریست ای پری که رخت را ندیده ایم
شمارهٔ ۲۷۴: آتشین رویی کزو چون شمع با چشم ترم
شمارهٔ ۲۷۵: بدیده سرمه از خاک راه یار می خواهم
شمارهٔ ۲۷۶: با هر که غیرتست نگاهی نکرده ایم
شمارهٔ ۲۷۷: خود را ز گریه شب همه شب غرق خون کنم
شمارهٔ ۲۷۸: بسته شد بر رشته جان موی گیسوی توام
شمارهٔ ۲۷۹: زین شکوه ها که دم بدم از یار می کنم
شمارهٔ ۲۸۰: هر لحظه صد جفا ز بلای تو می کشم
شمارهٔ ۲۸۱: تو خطان را دوست می دارد دل دیوانه ام
شمارهٔ ۲۸۲: چو میرم در هوایت کاشکی خاک درت گردم
شمارهٔ ۲۸۳: دمی بی سوز عشقت جان خود بر تن نمی خواهم
شمارهٔ ۲۸۴: عمریست روی دل از نکویی ندیده ایم
شمارهٔ ۲۸۵: ما نظر جز بر تبان سیمبر کم کرده ایم
شمارهٔ ۲۸۶: دوستان گوهر مقصود بدست آوردم
شمارهٔ ۲۸۷: آتشم من گلخنی باید که باشد منزلم
شمارهٔ ۲۸۸: ز آهم سوخت بی مهر رخت مه دوش کوکب هم
شمارهٔ ۲۸۹: دایم تویی مقابل آیینه دلم
شمارهٔ ۲۹۰: داغ عشق صنم لاله عذاری دارم
شمارهٔ ۲۹۱: دمی مانند گردی گر جدا از خاک در گردم
شمارهٔ ۲۹۲: هرگز غم خرابی عالم نمی خوریم
شمارهٔ ۲۹۳: بدلبری سر و کاری درین دیار ندارم
شمارهٔ ۲۹۴: نمی خواهم باو درد دل صد پاره بنویسم
شمارهٔ ۲۹۵: یار بی جرم بشمشیر ستم می کشدم
شمارهٔ ۲۹۶: تا بوده ایم بی غم یازی نبوده ایم
شمارهٔ ۲۹۷: من بسربازی ز شمع مجلست کم نیستم
شمارهٔ ۲۹۸: سرو نازم نشد آگه ز نیازم چه کنم
شمارهٔ ۲۹۹: ما فراغ از غم بیش و کم عالم داریم
شمارهٔ ۳۰۰: می روم زین شهر و در دل مهر ماهی می برم
شمارهٔ ۳۰۱: می روم در سینه صد درد نهانی می برم
شمارهٔ ۳۰۲: از آن رو با تو من آیینه را همتا نمی بینم
شمارهٔ ۳۰۳: نسبت شمشاد با آن سرو قامت چون کنم
شمارهٔ ۳۰۴: روزگاری شد ز کویت درد سر کم کرده ایم
شمارهٔ ۳۰۵: دارم هوس کز خون دل خاک درش را گل کنم
شمارهٔ ۳۰۶: بیاد قد تو بر سینه هر الف که بریدم
شمارهٔ ۳۰۷: نیست در آیینه عکس آن صنم
شمارهٔ ۳۰۸: ازو پرسید سر آن دهان را من نمی دانم
شمارهٔ ۳۰۹: در دل زار غمی ز آن لب می گون دارم
شمارهٔ ۳۱۰: چو طفلان پیشه ای جز گریه در عالم نمی دانم
شمارهٔ ۳۱۱: باز در دل ز غم عشق ملالی دارم
شمارهٔ ۳۱۲: ز سیر سایه همراه تو ای مه رشکها بردم
شمارهٔ ۳۱۳: گهی که در غم آن گلعذار می گریم
شمارهٔ ۳۱۴: در دل الم از غنچه خندان تو دارم
شمارهٔ ۳۱۵: گشت صد پاره بشمشیر جفای تو تنم
شمارهٔ ۳۱۶: دمی بی عشق خوبان پری رخسار چون باشم
شمارهٔ ۳۱۷: عهد کردم که دیگر بیهده کاری نکنم
شمارهٔ ۳۱۸: آزارها ز یار جفا کار می کشم
شمارهٔ ۳۱۹: گر چشم برخسار تو صد بار گشادم
شمارهٔ ۳۲۰: گهی که بر گل روی تو چشم تر بگشایم
شمارهٔ ۳۲۱: جفا کارست و خونریز آن بت بی درد می دانم
شمارهٔ ۳۲۲: چیست جرم من که باز از چشم یار افتاده ام
شمارهٔ ۳۲۳: پنهان غم دلم ز تو ای جان نمی کنم
شمارهٔ ۳۲۴: پیش او با ناله اظهار غم دل کرده ام
شمارهٔ ۳۲۵: ای شمع که شد سوخته عشق تو جانم
شمارهٔ ۳۲۶: ای لعل سخن گوی تو کام دل زارم
شمارهٔ ۳۲۷: ما ترک دیدن رخ زیبا نمی کنیم
شمارهٔ ۳۲۸: دل بصد عقد بجعد سر زلفت بستم
شمارهٔ ۳۲۹: چرا نگاه بدور رخت بماه کنم
شمارهٔ ۳۳۰: تا کی اسیر سلسله غم شود دلم
شمارهٔ ۳۳۱: نی همین سرگرم سودای بتان تنها منم
شمارهٔ ۳۳۲: گوش بر قول رقیبان بداندیش مکن
شمارهٔ ۳۳۳: اسیر دام زلفم کرده بر گرد سرگردان
شمارهٔ ۳۳۴: چشمی بگشا سوی من و زاری من بین
شمارهٔ ۳۳۵: بجان دور از تو ای شمع از غم شبهای تارم من
شمارهٔ ۳۳۶: دوش در مجلس نگاری بود همزانوی من
شمارهٔ ۳۳۷: در غمم گر جان ز جسم ناتوان آید برون
شمارهٔ ۳۳۸: ای لاله رخ مرو دلم از هجر خون مکن
شمارهٔ ۳۳۹: می شود هر دم جنون ما ز ابرویت فزون
شمارهٔ ۳۴۰: نمی مردم از آن تیغی که زد آن سیمبر بر من
شمارهٔ ۳۴۱: داریم در زمانه بد طالع زبون
شمارهٔ ۳۴۲: تو تیر افکنده ای چرخ مهر خود بماه من
شمارهٔ ۳۴۳: شد چاک چاک سینه و از قطرهای خون
شمارهٔ ۳۴۴: درد دل ما را ز ره لطف دوا کن
شمارهٔ ۳۴۵: زین ندامت که نشد خاک درت مسکن من
شمارهٔ ۳۴۶: اگر چه نیست ترحم ترا بزاری من
شمارهٔ ۳۴۷: می نمایی رخ که خورشید جهان آراست این
شمارهٔ ۳۴۸: تا بدرد عشق جان از تن نمی آید برون
شمارهٔ ۳۴۹: غم لعل ترا در سینه جا کردم که جان است این
شمارهٔ ۳۵۰: شد آن گل چهره باز از خانه با عزم سفر بیرون
شمارهٔ ۳۵۱: نمی دانم چه بد کردم چرا رنجید یار از من
شمارهٔ ۳۵۲: زدی چو در دلم آتش مکش چو شعله سر از من
شمارهٔ ۳۵۳: ای دل از کار عشق عار مکن
شمارهٔ ۳۵۴: عاشقم جز عاشقی کاری نمی‌آید ز من
شمارهٔ ۳۵۵: چو شمع ز آتش دل اضطراب دارم من
شمارهٔ ۳۵۶: حباب نیست ز خون گرد دیده تر من
شمارهٔ ۳۵۷: شد واقف از خیال من آن مه بحال من
شمارهٔ ۳۵۸: ای بر فراز مسند عزت مکان تو
شمارهٔ ۳۵۹: ای بر فراز چرخ برین بارگاه تو
شمارهٔ ۳۶۰: سرم را درد بر بالین محنت سود دور از تو
شمارهٔ ۳۶۱: کرد ناصح منع من از گریه بی رخسار او
شمارهٔ ۳۶۲: دل که پنهان است شوق لعل محبوبان درو
شمارهٔ ۳۶۳: نمی خواهم که گوید هیچ کس احوال من با او
شمارهٔ ۳۶۴: اگر بگذشت مجنون من بماندم یادگار او
شمارهٔ ۳۶۵: شد درون سینه دل دیوانه از سودای او
شمارهٔ ۳۶۶: ز فلک می گذرد آه و فغانم بی تو
شمارهٔ ۳۶۷: ز درد دل سختی از زبان من بشنو
شمارهٔ ۳۶۸: ای مست غافل از من و خونین جگر مشو
شمارهٔ ۳۶۹: از آن دو پاره بانگشت معجزت شد ماه
شمارهٔ ۳۷۰: دی شنیدم جانب گلشن گذار افکنده ای
شمارهٔ ۳۷۱: شد دلم صد پاره و چون لاله بر هر پاره ای
شمارهٔ ۳۷۲: شانه ای گل بخم طره طرار منه
شمارهٔ ۳۷۳: سرم خاکیست بعد از رفتنت در رهگذر مانده
شمارهٔ ۳۷۴: با منی اما چه حاصل سوی من مایل نه‌ای
شمارهٔ ۳۷۵: ما را هلاک غمزه خونریز کرده ای
شمارهٔ ۳۷۶: قد برافراخته آفت جانی شده ای
شمارهٔ ۳۷۷: بدردم یارب آن بی درد درمان می کند یا نه
شمارهٔ ۳۷۸: من چه کردم که مرا از نظر انداخته
شمارهٔ ۳۷۹: غیر از درت پناه نداریم یا نبی
شمارهٔ ۳۸۰: ای که تا یار منی در پی آزار منی
شمارهٔ ۳۸۱: نچندانم ضعیف از دوری خورشید رخساری
شمارهٔ ۳۸۲: بهست گور و کفن از قبا و پیرهنی
شمارهٔ ۳۸۳: پی ماتم میان انجمن ای ماه جا کردی
شمارهٔ ۳۸۴: در دیده نور در تن جان عزیز مایی
شمارهٔ ۳۸۵: مرا ای سایه در دشت جنون عمریست همراهی
شمارهٔ ۳۸۶: ورد منست نام تو یا مرتضی علی
شمارهٔ ۳۸۷: گر خدنگ غمزه را زین سان دمادم می زنی
شمارهٔ ۳۸۸: یارب آن بی درد را در دل ز عشق افکن غمی
شمارهٔ ۳۸۹: ای دل ز خویش بگذر گر میل یار داری
شمارهٔ ۳۹۰: از پری رویان بدل بردن همین مایل تویی
شمارهٔ ۳۹۱: چو شمعم سوخت دل بر یاد بزم مجلس آرایی
شمارهٔ ۳۹۲: نمودی لطف پیشم آمدی کردی ستم رفتی
شمارهٔ ۳۹۳: بی غرض در هستیم آتش نزد شوق گلی
شمارهٔ ۳۹۴: بیاد خاک درش گر چه ای سرشک دویدی
شمارهٔ ۳۹۵: ما چه کردیم چه گفتیم چه دیدی چه شنیدی
شمارهٔ ۳۹۶: دلا آن به که چون با خوب رویان همنشین باشی
شمارهٔ ۳۹۷: در کبودی فلک چون مه من نیست مهی
شمارهٔ ۳۹۸: نمود در دلم از آتش درون شرری
شمارهٔ ۳۹۹: مه من بی خبر از حال دل شیدایی
شمارهٔ ۴۰۰: نمی آید ز تو ای سایه چو من دشت پیمایی
شمارهٔ ۴۰۱: رحمی باسیران شب تار نداری
شمارهٔ ۴۰۲: سال و مهم بر زبان روز و شبم در دلی
شمارهٔ ۴۰۳: مراست هر طرف از سیل اشک دریایی
شمارهٔ ۴۰۴: از شرم رخت منزل یوسف شده چاهی
شمارهٔ ۴۰۵: چند ای چرخ مرا زار و زبون می سازی
شمارهٔ ۴۰۶: هرگز نظر به بی سر و پایی نمی کنی
شمارهٔ ۴۰۷: چند ای دل نامه وصف بتان املا کنی
شمارهٔ ۴۰۸: بر آن شدی که باهل وفا جفا نکنی
شمارهٔ ۴۰۹: نپرسد از من بی کس درین دیار کسی
شمارهٔ ۴۱۰: ای لعل تو آب زندگانی

فضولی بغدادی

آمارگیر وبلاگ