مجد همگر
قطعه ها
شمارهٔ ۵۵: ز چشم از دل خویش خونت خوردم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز چشم از دل خویش خونت خوردم ازان با غم جفت و از کام فردم ازین چشم و دل آب و رنگی ندیدم به جز اشک خونین و رخسار زردم چو با مردم چشم خود برنتابم روا نیست با دیو مردم نبردم ز خون مردم چشم من در شنا باد که با مردم آشنا روی کردم ز نامردمان چشم راحت چه دارم که از مردم چشم خود هم به دردم در این قحط مردم به نیرنگ و مردی گر از مردمی رنگ دیدم نه مردم به عمری ددی و اژدهائی نبینم ز مردم شب و روز بی خواب و خوردم ز بیداد این هفت و این چار دایم چو بر آتش آبم چو بر باد گردم ز چرخ دغا باز و دهر مقامر زیانکار و مغبون و بیهوده گردم دلم سرد شد این سر و موی چون برف از آنست همواره این باد سردم ز خار و خسان چشم نرمی چه دارم که در چشم و دل همچو خار است وردم ازین خوان پرجیفه روزی مبادم به جز آنکه باشد از آن ناگذردم ز نانش به غیر از ملامت چه دیدم ز خوانش برون از ندامت چه خوردم خدایا چو هر خودپرستیم مگذار که گرد سگ نفس اماره گردم ازین بد حریفم نگهدار چندانک بساطی که گسترده شد درنوردم مجد همگر