مجد همگر
غزل ها
شمارهٔ ۸۹: بیابیا که شدم درغم تو سودائی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیابیا که شدم درغم تو سودائی درآ درآ که به جان آمدم ز تنهائی عجب عجب که برون آمدی به پرسش من ببین ببین که چه بی طاقتم ز شیدائی مرو مرو چه سبب زود زود می بروی بگو بگو که چرا دیر دیر می آئی بده بده که چه آورده ای به تحفه مرا بنه بنه بنشین تا دمی برآسائی نفس نفس زده ام ناله ها ز فرقت تو زمان زمان شده ام در غم تو سودائی مجو مجو پس ازین زینهار راه فراق مکن مکن که کشد کار من به رسوائی برو برو که چه خوش می روی به شیوه گری بچم بچم که چه خوش می چمی به رعنائی مجد همگر