صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۸۳۰: ترا که روی به خلق است از خدا چه رسد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ترا که روی به خلق است از خدا چه رسد؟ به پشت آینه پیداست کز صفا چه رسد نه زلف شانه کند نه به چشم سرمه کشد به خود نمی رسد آن شوخ تا به ما چه رسد! دویدن است ز نعمت نصیب چشم حریص ز دانه غیر تردد به آسیا چه رسد؟ ز شبنم است مهیا هزار دیده شور ازین بهار به مرغان بینوا چه رسد؟ ز حرف مردم بیگانه گوش می گیرم به آشنا و سخنهای آشنا چه رسد به چشم خیره خورشید آب می گردد به دیده من ازان آتشین لقا چه رسد؟ ز چشم منتظران تا به مصر یک دام است ز بوی پیرهن آخر به چشم ما چه رسد؟ ز عشق قسمت زاهد کلام بی مغزی است بغیر کاه ز خرمن به کهربا چه رسد؟ رساند کسب هوا خانه حباب به آب به مغز پوچ تو تا صائب از هوا چه رسد صائب تبریزی