صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۳۹۵: چه میان است که دایم چو دل من لرزد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چه میان است که دایم چو دل من لرزد اینقدر مور مگر بر سر خرمن لرزد؟ عجبی نیست ز تأثیر نظربازیها که دل چشمه خورشید به روزن لرزد سخن از موی میان و سر زلفش مکنید مپسندید کز این بیش دل من لرزد دانه ام خال لب کشت شد از سوختگی در زمینی که دل برق به خرمن لرزد تنگ چشمی اگر (از) خاک چنین گیرد اوج دل عیسی به سر سوزن آهن لرزد لرزش مردم عالم به سر دین و دل است دل صائب به سر طره پرفن لرزد صائب تبریزی