فرخی یزدی
غزل ها
شماره ۱۶۷: ما مست و خراب از می صهبای الستیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ما مست و خراب از می صهبای الستیم خمخانه تهی کرده و افتاده و مستیم با طره دلبند تو کردیم چو پیوند پیوند ز هر محرم و بیگانه گسستیم از سبحه صد دانه ارباب ریا به صد مرتبه این رشته زنار که بستیم فرقی که میان من و شیخ است همین است کو دل شکند دایم و ما توبه شکستیم تا دامن وصل از سر زلفت بکف آید چون شانه مشاطه سراپا همه دستیم ای ناصح مشفق تو برو در غم خود باش ما گر بد و گر خوب همانیم که هستیم چون شاهد عیب و هنر ما عمل ماست گو خصم زند طعنه که ما دوست پرستیم فرخی یزدی