فرخی یزدی
غزل ها
شماره ۱۱۶: هر جا سخن از جلوه آن ماه پری بود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر جا سخن از جلوه آن ماه پری بود کار من سودازده دیوانه گری بود پرواز به مرغان چمن خوش که در این دام فریاد من از حسرت بی بال و پری بود گر این همه وارسته و آزاد نبودم چون سرو چرا بهره من بی ثمری بود روزی که ز عشق تو شدم بیخبر از خویش دیدم که خبرها همه در بیخبری بود بی تابش مهر رخت ای ماه دل افروز یاقوت صفت قسمت ما خون جگری بود دردا که پرستاری بیمار غم عشق شبها همه در عهده آه سحری بود ما را ز در خانه خود خانه خدا راند گویا ز خدا قسمت ما دربه دری بود فرخی یزدی