فرخی یزدی
غزل ها
شماره ۱۰۵: میپرستانی که از دور فلک آزردهاند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
میْ پرستانی که از دور فلک آزرده اند همچو خم از ساغر دل دورها خون خورده اند نیست حق زندگی آن قوم را کز بی حسی مردگان زنده بلکه زندگان مرده اند در بر بیگانه و خویشند دایم سرفراز بهر حق خویش آن قومی که پا بفشرده اند فارسان فارس را پای فرس گر لنگ نیست اهل عالم از چه زیشان گوی سبقت برده اند دوده سیروس را یارب چه آمد کاینچنین بی دل و بی خون و سست و جامد و افسرده اند فرخی یزدی